Şüphesiz Sen Sen Değilsin; Sen O’sun!

Bu şiiri okuyana kadar hep şöyle düşünürdüm. Kendime bir şiir yazmayalım. Ama kendimi anlatmamalıyım.

Fakat içimi dökmeliyim. Beni, onu ve şunu! Kim olduğumu kimin olduğumu yazmalıydım? Yazılmış!

Sen nesin?
Şüphesiz; sen, sen değilsin.
Sen osun.
Ama sen, sen olaraktan değil.
O, bir giriş şekli ile sana dahil değildir. Ama, bir çıkış şekli ile de,
senden hariç değildir.
Keza; sen de onun haricinde değilsin.
Bu anlattığım mana ile, senin mevcud olduğunu kasdetmiyorum.
Keza sıfatını da.
Şunu anlatmak istiyorum:
Sen hiç bir zaman var olmadın.
Olman da mümkün değil.
Her şeyi bir yana at.
Hiç bir şeyle olma.
Hatta sen, sen olma.
Hele nefsinle hiç olma.
Onunla, yani: hakla da olma.
Hatta, onda da olma.
Onunla birlikte de olma.
Fakat, şunu da unutma ki,
Sen, ne bir fanisin; ne de bir
mevcud.
Sen osun; o da sen.

*Muhyiddin İbn Arabi