Doku, bir cismin dokunulduğunda hissedilen ve bakıldığında görülen dış yüzeyinin yapısıdır.
Parçaların birleşmesinden oluşur.
Bir kompozisyonda bir araya gelen elemanların kendi niteliklerini kaybetmeden, bir bütün halinde etki uyandırmalarıdır.
Dokuların gruplandırılması aşağıdaki gibidir:
Bulundukları Yere Göre
o İç doku: Objenin iç yapısıdır.
o Dış doku: Objenin yüzeyden görüşüdür.
Oluşumlarına Göre
o Yapay doku: İnsanların ürettiği dokulardır (kumaş dokusu).
o Doğal doku: Doğa ürünü olan dokulardır (ağaç kabuğu).
Duyumlara Göre
o Gerçek doku: Görülebilen ve dokunulduğunda girintileri ve çıkıntıları hissedilen doku.
o Görsel doku: Renkle (açık, koyu, orta) ve çizgi ile yapılan doku.
Biçimsel Öze Göre
o Serbest doku: Benzer ya da aynı Ģekillerin yüzeyde serbest bir biçimde yer almasıdır.
o Geometrik doku: Bal peteğinin dokusunda olduğu gibi geometrik biçimlerle oluĢturulan dokudur.
Anlatım Yollarına Göre
o Taklit doku: Dokusu olan objeye bakılıp gözleme ve etüde yönelik çalışma yapıldığında meydana gelir.
o Buluş doku: Dokulu objeler ele alınarak ya da tasarımcının yaratıcı düşüncesini kullanarak kendi anlatımı ile oluşturduğu özgün dokuya denir.
Psikolojik Özellikleri
o Mat doku-parlak doku: Dokuyu meydana getiren gereçlerin niteliğine göre değişir.
o Sert doku: Yüzeyin dokusunda açık-koyu karşıtları çok fazla bellidir.
o Yumuşak doku: Yüzeydeki açık-koyu karşıtlıkları zayıftır ve çok belirgin değildir.
o Orta sert doku: Sert ile yumuşak doku arasındaki açık- koyu karşıtları ne çok sert, ne de çok yumuşaktır.
o Yakın etkili doku: Sıcak renkli, parlak görünümlüdür.